زیور السادات بیننده - دانشجوی کارشناسی ارشد ، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی قزوین
زهره مرادی - دانشجوی کارشناسی ارشد ، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی قزوین

در قدیم دین جزو فرهنگ و تمدن هر جامعه ای بوده است. شهرهای گذشته ی ما به واسطه ی دین اسلام از شخصیت و هویت خاصی برخوردار بوده اند، امروزه به دلیل فقدان مبانی نظری معماری و شهرسازی اسلامی و تکیه بر مبانی فکری و فلسفی غرب هویت و ارزش خود را از دست داده اند. این پژوهش که با استفاده از روش کیقیت کیفتی مقایسه ای و با اسهفاده از اسناد موجود می باشد، سعی بر آن دارد که با بررسی بناهای هویت بخش که از دیرباز به پیکر شهرهای اسلامی وحدت می بخشیده است، علت تنزل کیفیت این بناها را در شهرهای امروزی مورد مطالعه قرار دهد. امروزه این تک بناها که در ساخت و ساز جدید بوجودآمده و هویت شهرهای اسلامی را خدشه دار کرده است، دیگر حرفیبرای گفتن نداشته و با مصالح ناهماهنگ، تناسبات غیر انسانی و... در درون بافت تاریخی بوجود آمده اند. نمونه موردی این پژوهش مساجد تاریخی شهر اصفهان می باشد. شهر اصفهان یکی از مهم ترین شهرهای تاریخی اسلامی در جهان - است. بی شک یکی از بناهای هویت بخش در شهرهای اسلامی مساجد می باشند که شهر اصفهان نمونه ای ارزشمند از وجود مساجد تاریخی می باشد. به همین منظور آن را شهر مساجد نیز می نامند. از اهداف این پژوهش میزان اهمیت شبکه های ارتباطی بر نقش مساجد می باشد. در پایان با تحلیل و نتیجه گیری، مساجد تاریخی شهر اصفهان در سه مقیاس از نظر اتصال به شبکه ی ارتباطی مورد مقایسه قرار می گیرند.

هویت، شهر، شهر اسلامی، مسجد