سبک زندگی اسلامی و معماری فضاهای مسکونیبررسی جایگاه استراتژی بینابینی در فضای معماری مسکونی بر اساس الگوی زندگیاسلامی

معماری خانه نقش مهمی در شکل دهی روابط اهل خانه دارد ،تأثیر و اهمیت بنا و ساخت وساز مسکن بدین سبب است که هرچند انسان درابتدا خالق بناست، اما در ادامه این بناست که بر رفتار و فرهنگ وی و جامعه ای که در آن زندگی می کند تأثیر می گذارد.سبک معماریگذشته ایران، درونگرا بود و مشرف نبودن خانه ها به یکدیگر و همچنین دوری از اختلاط محرم و نامحرم از ویژگیهای مهم آن به شمارمیرفت. تجربه حضور در فضاهای معماری ایران نشان از آن دارد که فضاهای بینابینی نقش حریم برای هویت دهی به فضا را داشته و ازطرفی مجالی برای وحدت و بسط آن با دیگر فضاها را فراهم آورده است پس جدایی و یا اتصال دو فضا همواره نیازمند فضای دیگریاست. استفاده از دیوار ، پرده و نشانه گذاری نمادین و واقعی برای تامین قلمرو مکانی و فاصله ها ، همگی روشهایی برای تامین خلوتهستند تعریف فضای شخصی و خلوت در نهایت منجر به تعیین حریم و در نتیجه تامین قلمرو می شود . در این مقاله با اتکا به روشتحلیلی و توصیفی به تعریفی از استراتژی بینابینی و نقش آن در معماری اسلامی و در وهله دوم به بررسی مفاهیم ، هویت ، درونگرایی ،خلوت ،حریم و قلمرو در مسکن ایرانی که تا قبل دوره قاجار و ورود سبک های غیر خودی به معماری ایران در بناها رعایت میشد و حاصلآن بی هویتی و از بین رفتن محرمیت ها در طراحی مسکونی می باشد پرداخته خواهد شد

Keywords:

بینابینی در معماری اسلامی , خلوت , حریم , درونگرایی , معماری مدرن , معماری اسلامی