ساماندهی فضاهای شهری با تأکید بر ارتقاء عملکرد زمینهای بایر (نمونه موردیمنطقه 2 شهر اهواز )

امروزه وجود زمینهای رها شده در شهرهای ایران همواره یکی از بزرگترین معضلات به شمار میرود که به لحاظ اقتصادی، اجتماعی، بهداشتی و فرهنگی اثرات سویی بر شهر و شهروندان میگذارد و بعضاً امنیت محدودهی شهری را به خطر میاندازد. آنچه که بیش از هر معیاری یک شهر را از سایر شهرها متمایز میکند، اینکه یک شهر و فضاهای عمومی و در دسترس آن، چگونه به نیازهای شهروندان خود پاسخ گفته و چه تصویری از خود بر ذهن شهروندانش به یادگار می- گذارند. در منطقه 2 کلانشهر اهواز، مساحتی بالغ بر 17209874 مترمربع، که حدود 60 درصد از اراضی این منطقه را شامل میشود، به اراضی رها شده و بایری اختصاص دارند که به صورت پراکنده در بین بافت محدوده و حاشیه رودخانهکارون قرار دارند. به همین دلیل در این مقاله برآنیم که پس از شناسایی دقیق و دستهبندی این اراضی، به تأثیراتی که وجود این گونه از زمینهای رها شده، بر کیفیت و مطلوبیت حیات اجتماعی ساکنان این محدوده دارند بپردازیم. به این به تحلیل یافته ها اقدام نموده- SPSS منظور پس از تهیه پرسشنامه و تکمیل آنها توسط ساکنین، با استفاده از نرم افزار ایم. از مهمترین نتایج بدست آمده در این پژوهش، میتوان به تأثیر نامطلوب رشد فضاهای رها شده شهری بر سیمای شهر و به وجود آمدن مکانی برای تجمع افراد بزهکار و ایجاد محیطی نامتعارف از لحاظ فرهنگی و اجتماعی در محدودهی مورد بررسی اشاره کرد. در پایان نیز به منظور ساماندهی این اراضی، با توجه به پتانسیلهایی که چنین زمینهایی دارند، بادر نظرگرفتن شرایط اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و ... پیشنهاداتی ارائه گردیده است.

Keywords:

اراضی بایر , اراضی رها شده , فضای شهری , اهواز , تحلیلSWOT