شاهین خلیلیان - دانشجوی دکتری دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین،گروه معماری ،قزوین، ایران

ظهور پست مدرنیسم طی چند دهه اخیر در کشور ازبکستان از تقابل بین سنت و مدرنیسم قابل بررسی است . این مهم به دلیل غنای معماری ازبکستان در گذشته می باشد . سیر تغییر در معماری ازبکستان از سال 1991 در تاشکند، پایتخت کشورازبکستان در بستری نوین که در آن تقابل سنت و مدرنیسم به حاظ هویتی قابل بررسی است.هدف از انجام این تحقیق، بررسی چگونگی رویارویی ازبکان با هویت معماری و در نتیجه رسیدن به راهکار هایی است که درشرایط همسان قابل بکارگیری می باشد. همچنین نتایج بدست آمده از این بررسی نشان می دهند در دوره پست مدرنیسم منطقه گرایی( به د یل گستردگی عوامل تاثیر گذار در معماری از یک سو و دو گانگی به وجود آمده از سنویی دیگر که معماران شهر تلاش نموده اند هویتی محلی و نوین را ارائه نمایند. سوال اصلی تحقیق بر این موضوع تمرکز دارد کنه آیا توسعه معماری شهر تاشکند ازبکستان جهت گیری سنتی یا پست مدرن به خود گرفته است و آیا استعمار روسیه و مدرنیزه شدن در شکل گیری هویت جدید تاشکند در جهان تغییری داشته است. روش تحقیق بکار گرفته شده در این تحقیق توصیفی ، تفسیری و تاریخی بوده و معماری و شهرسازی متغییر مستقل و فرهنگ ،اقلیم و ویژگی معماری سنتی، مدرنیسم و پست مدرنیسم متغییر وابسته در این تحقیق می باشد .نتایج به دست آمده از این پژوهش حاکی از آن است که ورود مدرنیسم به کشور ازبکستان بعد از استعمار با توجه به سنت و معماری کهن آن باعث دگرگونی هایی در معماری مدرن ازبکستان شده است .

معماری ازبکستان ، سنت ،مدرنیسم ،پست مدرنیسم ، منطقه گرایی، محلی