طراحی مجتمع های توریستی- تفریحی در جهت ارتقاء بوم گرایی کیفیت محیطمعاصر

معماری تنها طراحی ساختمانها را شامل نمیشود، بلکه خلق تجربهای است که از ارتباط و تعامل مکان و بنا حاصل میگردد. تاریخ گواه این مدعاست که معماری معاصر در یکپارچهسازی مکان، بنا و فرایند طراحی تا اندازه زیادی موفق نبوده است. در اغلب موارد طراحی معماری معاصر نگاه همهجاناهنگر و جامع به مکان فراموش میگردد. این گونه طراحی در اغلب موارد توجه ناچیزی را به محیط پیرامونی خود دارد و چه بسا سعی میکند که بنا را از مکان یا سایت مورد نظر جدا نماید. در این رویه طراحی، حتی اگر مطالعات مرتبط به مکان و سایت صورت بپذیرد نتایج کاربردی ان در مرزهای زمین باقی خواهد ماند و قادر به پیوند طرح با بافت زمینهای و پیرامونی آن نخواهد بود. تحقیق حاضر تلاشه ی برای خلق معماری هماهنگ-سازگار با طایعت، محیط و مکان میباشد. هدف از تحقیق فوق دست یابی به اصول نظر ی رویکرد بوم گرایی برای هماهنگی میان ساختمان و مکان بوده است. در میان روش ها مختلفی که برای تجزیه و تحلیل وجود دارد، این تحبیق روش کیفی و ژرفانگر را دناان می کند و به منظور تحلیل داده هایی کهه قسمت اصلی پروژه را تشکیل میدهد از مرسوم ترین روش موجود در تحبیقهای کیفی یعنی تحلیل محتوا استفاده شده است. یافتهها و نتایج تحبیق مزبور گویای این امر است که دریافت نیازهای بومی و محلی به منظور دستیابی به طراحی معماری مکان مرجع و بومی با مرحله برداشت اطلاعات از سایت و تحلیل مکانی-فضایی زمین رابطه مستقیم دارد.

Keywords:

مجتمع توریستی , بوم گرایی , محیط معاصر , اوقات فراغت