حسین نجفی چرمینی - دانش آموخته کارشناسی ارشد شهرسازی، گرایش طراحی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین

معماری ریشه در فرهنگ دارد و هر ملتی فرهنگ و هویت خاص خود را داراست. هر چه ملتی بزرگتر باشد، فرهنگ آنوسیع تر، غنی تر و عمیق تر است. هویت ساکنا یک شهر ریشه در گذشته و فرهنگ دارد که دائمی و ابدی و نگه برای دوره ایخاص باشد. و مفهومی است که در فرآیند ادراک، سهل و ممتنع می باشد. از دیدگاه روانشناسی محیط و برخی دیدگاه های طراحیشهری، فهم ویژگی های یک شهر، هما چیز است که در ذهن ناظر و شهروند تداعی می گردد. پس هر آنچگه از هویت بفهمد،صحیح است. شهرهای کهن ایرا به زیباترین وجه بیانگر هویت کالبدی و بصری برای درک کارکردهایش بوده اند؛ لیکن امروزهمناظر شهرها فاقد چنین هویتی اند. به عبارت دیگر، سیمای بیرونی عناصر شهرهای معاصر انعکاس دهنده هویت ساکنان آننیست و چنین به نظر می رسد که هیچ تلاش آگاهانه و هدفداری به منظور هویت بخشی به آنها صگورت نذپیرفته است. در اینشهرها، بسیاری از نشا ها و نمادهای هویت فرهنگی به کلی از بین رفته اند و یا به شدت کمرنگ شده اند و کاربرد این علائم بگرپیشانی تعداد اندکی از بناها، تنها تلاشی انفرادی از سوی معدودی از کارفرمایان و معماران و یا گاهاً صرفاً تقلیدی ناموزو است.پژوهش حاضر بر مطالعات میدانی و کتابخانه ای استوار است و در آن تلاش شده است تا مبانی نظری فرهنگی و اهمیت کاربردنمادهای فرهنگی مولفه های زیبا شناختی در بیا معنا، ایجاد حس هویت و آرامش محیط مسجد جامع شهر قزوین مورد بازکاویقرار گیرد. بدین منظور، پس از تعریف این عناصر، به نقش و اهمیت آنها در تسهیل ارتباطات و نقش آن ها در شکل گیری ساختاربنا و بیا معنا وایجاد حس هویت پرداخته شده است. و ارتباط هویت و نماد با معماری و شهرسازی به تفصیل بیان شده و درنهایت نتیجه گیری در این خصوص ارائه شده است.

معماری اسلامی، هویت، مسجد، مولفه های زیبایی شناختی