حجت صالحی - کارشناس ارشد مهندسی مخابرات ICT
حمید عندلیب - کارشناس ارشد مهندسی مخابرات سیستم

امروزه، با توجه به نیاز فراوان و تقاضای روزافزون برای انتقال بیشینه و بهینه داده، افزایش بیش از پیش نرخ بیت انتقال سیستم های مخابراتی به یکی از اساسی ترین موضوعات مورد بررسی و کنکاش در دنیای ارتباطات تبدیل شده است و در این راستا فناوری مالتی پلکسینگ تقسیم طول موج فشرده (DWDM) نقش کلیدی را ایفا می کند. پیشرفت قابل توجه عناصر الکترونیکی و نوری با سرعت زیاد، روش های مدولاسیون چند سطحی و فناوری گیرنده همدوس، DWDM را به یک سیستم انتقال کارآمد تبدیل نموده است. قبل از این، بیشینه نرخ بیت ورودی سیستم 10Gb/s، DWDM بوده و افزایش سرعت به بیش از این نرخ، مشکلات مختلفی از جمله تداخل فرکانسی کانال های هم جوار، برد کوتاه و افزایش پاشندگی فیبر را ایجاد می کرد. ابداع مدولاسیون های پیشرفته جدید، با افزایش قابل توجه بازدهی طیفی و در نتیجه استفاده بهینه از پهنای باند، افزایش نرخ بیت انتقال داده های مخابراتی را به ارمغان آورده و روش آشکارسازی همدوس نیز با استفاده از عملکرد پردازش سیگنال دیجیتال، اختلالات فیبر نوری و بخصوص پدیده های پاشندگی رنگی و مد پلاریزاسیون را جبران نمود. در حال حاضر با به کارگیری مدولاسیون PM-QPSK در فرستنده و آشکارسازی همدوس در گیرنده و برطرف نمودن چالش های ناشی از افزایش نرخ بیت به ویژه اثرات پاشندگی و کاهش برد، ورودی های DWDM با نرخ بیت 10Gb/s را استفاده نموده و سرعت ارسال داده در خروجی را تا چندین ترا رسانیده است. اضافه بر آن، در صورت نیاز به افزایش نرخ بیت ورودی DWDM به بیش از 100Gb/s، افزودن بر میزان بازدهی طیفی با استفاده از مدولاسیون های M-QAM ضرورت دارد. این مقاله، چالش های انتقال داده با نرخ بالاتر از 100Gb/s و راه حل مرتفع نمودن آنها را بررسی نموده و سپس سیستم DWDM با کانال های با نرخ 100Gb/s و فراتر را مورد شبیه سازی قرار می دهد.

بازدهی طیفی، مدولاسیون چند سطحی، PM-QAM ،PM-QPSK، آشکارسازی مستقیم، گیرنده همدوس