کورش جواهرده - دانشیار گروه تبدیل انرژی، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه گیلان
مسعود کدخدازاده - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی مکانیک، پردیس دانشگاهی، دانشگاه گیلان

در این تحقیق به صورت عددی و با تکیه بر مفهوم افزایش انتقال حرارت در هسته ی جریان، دیسک های متخلخل با قطری کوچکتر از قطر لوله در مقاطع مختلف و در مرکز لوله مدل سازی و بررسی شده است. دیواره ی لوله تحت شار گرمایی و یکنواخت قرار گرفته است. سیال عبوری از لوله غیر نیوتنی و شبه پلاستیک ( n <1) در نظر گرفته شده و با مدل پاورلا توصیف شده است. نتایج برای 0/94 و 0/89، 0/67، 0/44، 0/22=Rrad (نسبت شعاع دیسک متخلخل به شعاع لوله) وS=30،20،10mm ( گام دیسک های متخلخل) به صورت بررسی تغییرات عدد بی بعد ناسلت ارائه شده است. نتایج عددی بیانگر این است که قرار دادن دیسک های متخلخل موجب افزایش عدد ناسلت می شود؛ همچنین یک مقدار بهینه برای نسبت شعاع وجود دارد که بیشترین افزایش در انتقال حرارت در آن مشاهده می شود.

محیط متخلخل، لوله، هسته جریان، سیال غیرنیوتنی، جابجایی