سروش آبادی ایرانق - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز، گروه مهندسی مکانیک، شیراز، ایران
علیرضا تهور - دانشیار، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز، گروه مهندسی مکانیک، شیراز، ایران

لازمه افزایش سرعت سیال درون لوله ها و کاهش خوردگی و رسوب، کاهش دادن میزان اصطکاک پوسته ای است. برای این منظور روش های گوناگونی مانند تزریق پلیمر و تزریق میکرو حباب روی سطح جسم مورد استفاده قرار می گیرد.روش دیگری که میتوان به آن اشاره کرد پدیده آبگریز و فوق آبگریز کردن سطوح است. در پژوهش حاضر ضریب درگ درون لوله های مستقیم با ساختارهای شیاری و مربعی با اندازه 60 میکرومتر به صورت عددی مورد مطالعه قرار گرفته است. مسئله به صورت سه بعدی بوده و سیال گذرنده از درون لوله ها آب با خواص ثابت در نظر گرفته شده است. در این تحقیق جریان درون لوله ها به صورت پایا در نظر گرفته شده و ضرایب درگ در جریان های آرام و مغشوش بررسی می شوند. هدف اصلی مطالعه حاضر بررسی تغییرات ضریب درگ درون لوله ها و مقایسه آنها با ضرایب به دست آمده توسط رابطه های تجربی می باشد. با استفاده از تکنیک های دینامیک سیالات محاسباتی ضرایب درگ در دو جریان آرام و آشفته درون لوله ها بررسی شده است. نتایج نشان می دهد که در جریان آرام میزان کاهش درگ متوسط در ساختار شیاری 26 درصد و در ساختار مربعی 22 درصد می باشد.همچنین در جریان آشفته این مقدار در ساختارهای شیاری برابر با 8 درصد و در ساختارهای مربعی 10 درصد می باشد.

کاهش درگ، سطوح فوق آبگریز، لوله های مستقیم، تحلیل سیالاتی