بررسی و ارزیابی پسماندهای خشک شهری با رویکرد توسعه پایدار شهری بر اساس مدل HDI مطالعه موردی شهر تهران

مدیریت پسماندهای تولید شده مخصوصاً پسماندهای خطرناک به یکی از نگرانی ها عمده مدیران شهری تبدیل گردیده و در حال حاضر یکی از موضوعات عمومی مورد بحث است. و از طرف دیگر برای دست یابی به توسعه پایدار و حفظ محیط زیست استفاده از فناوری های مدرن که از نظر زیست محیطی پاک تر و قابل دسترس تر باشند ضروری به نظر می رسد. مدیریت یکپارچه پسماندها یکی از نگرش های جامع برای مدیریت منابع و محیط زیست می باشد که از اعمال مفهوم توسعه پایدار به وجود آمده است. که شامل ترکیبی از فنون، برنامه ریزی، سیاست گذاری، تکنولوژی و غیره جهت دست یابی به مدیریت پسماند ضروری می باشد. در نتیجه با توجه به ضرورت موضوع پژوهش حاضر با رویکرد توسعه ای – کاربردی و روش تحقیق ترکیبی (توصیفی - تحلیل) به بررسی موضوع در مناطق 22 گانه کلانشهر تهران پرداخته است. ابتدا با تعیین وزن میزان پسماند شهری مناطق 22 گانه انجام و در نهایت به رتبه و پهنه بندی اقدام گردیده است. لازم به ذکر است جهت این موضوع با رویکرد توسعه پایدار دیگر خدمات شهری صورت گرفته نیز ترکیب گریده است. نتایح تحقیق نشان داده است. میانگین HDI بدست آمده در مناطق 22 گانه برابر 0/76 درصد بوده است. که در این بین مناطق 9، 21، 10، 13 و 17 با میزان HDI بیشتر از 0/99 درصد پائین ترین رتبه و مناطق 2، 19، 15، 4 و 5 با میزان HDI، کمتر از 0/50 درصد بالاترین رتبه را در کلانشهر تهران دارا بوده اند.

Keywords:

توسعه پایدار , پسماند شهری , مدل و تکنیک , کلانشهر تهران