رحیم سرور - دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام شهر ری
سیدشهرام رحیمی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام شهر ری
پروانه زیویار - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام شهر ری

مراکز شهرها با سابقه قدیمی، به دلیل مرکزیت جغرافیایی، سهولت دسترسی، مرکزیت ثقل اقتصادی و ویژگی های تاریخی-فرهنگی دارای پتانسیل بالقوه بالایی می باشند؛ تجربه بهسازی و نوسازی شهری در ایران در طول سالیان متمادی به سبب نابسامانی نظام برنامه ریزی در کشور، بر پایه نگاه موضعی به بافت ها و حل مسایل محتوایی رایج در آنها (با ارایه راهکار های نسنجیده و ناکارآمد همچون تعریض معبر، ارایه وام بانکی انفرادی به ساکنان) منجر به اتخاذ تصمیمات موردی و تحقق اقدامات مقطعی و تجریدی از سوی نهادهای مسئول و بدون پشتوانه و سازمان دهی اجتما عی شده و نتایج حاصل از این تلاش ها، در بهبود ناکارآمدی بافت های شهری اثراتی مطلوب و مثمر را به جای نگذاشته است. از این رو سودمند شدن بهسازی و نوسازی شهری مشروط به تدبیر یک برنامه توسعه پایدار، مفهوم و میسر می شود پس باتوجه به اهمیت موضوع هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی موانع نوسازی و بهسازی شهری شهرک سالور واقع در اسلامشهر می باشد برای رسیدن به این هدف با روش توصیفی- پیمایشی ابتدا مهمترین عوامل درونی و بیرونی تاثیر گذار در بافت های فرسوده این شهرک شناسایی شد نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که بافت های فرسوده شهرک سالور از نقاط ضعف بالایی برخوردار است و در عین حال نیز از نقاط قوت و فرصتهای بهینه ای جهت بهره گیری و رسیدن به حد مطلوب و در نتیجه بهسازی و ساماندهی کالبدی- فضایی برخودار است.

بافت فرسوده شهری، نوسازی و بهسازی، ساماندهی کالبدی- فضایی، اسلامشهر