رامین حاجی امیری - مدرس دانشکده علوم انسانی دانشگاه دولتی محقق اردبیلی و دانشگاه آزاد اسلامی واحد آستارا
جواد معیتی - دانش آموخته کارشناسی ارشد جغرافیای سیاسی، دانشگاه تهران مرکزی

جغرافیای اقتصادی به دنبال هر چه بهتر شدن نوع معیشیت و زندگی انسانها بوده و در این مورد کره زمین بالقوه مفید میباشد، لیکن فعالیتهای اقتصادی انسان در نواحی و مکانهای خاصی استقرار مییابند. درمورد محل گسترش فعالیتهای اقتصادی، مجموعهای از عوامل طبیعی و اقتصادی در نظرگرفته میشود و پیشرفتهای فنآورانه و تحولات اقتصادی باعث شکلگیری فعالیتهای اقتصادی در نواحی گوناگون نسبت به گذشته گردیده است، جغرافیای اقتصادی گستره وسیعی از تمام حوزههای فعالیت انسان را در ارتباط با محیط جغرافیایی مورد بحث و بررسی قرار میدهد تا روابط پیدا و پنهان عرصههایمختلف فعالیت در طول تاریخ تبیین و تفسیر کند. با توجه به تنوع حاکم در فعالیتهای اقتصادی و معیشتهای متنوع پنج ونیم میلیارد ساکن سیاره زمین از نظر جغرافیای اقتصادی هرگز به دنبال بررسیتنوع نامحدود و شناخت روابط متقابل و جریانهای بیشمار میان پدیدههای اقتصادی نیست. استان گیلان نیز با دارا بودن منابع طبیعی بسیاری، از مزیتهای بیشماری برخوردار است و با استفاده آگاهانه از اینمنابع میتواند به یکی از پتانسیلهای خوب کشور تبدیل شود. سرزمین گیلان بعنوان سرزمینی کشاورزی و زرخیز و در اصطلاح رایج سرزمین طلای سبز، که میتوان بنیان اقتصاد گیلان را کشاورزی نامید ولیکشاورزی بدلیل آنکه نسبت به صنعت دارای تخصص کمتری و همچنین تقسیم کار کمتر (با توجه به هزینه بالا) و به تبع بازدهی کمتر دارد و یا به عبارتی دیگر بازدهی چندانی ندارد از اهمیت کمترینسبت به صنایع دیگر و سایر مشاغل و حرفه برخوردار است. در ایران کمتر به بعد کشاورزی توجه شده است و این دغدغهها از قبل و سالیان گذشته وجود داشته است به همین دلیل نگاه سردی نسبت به سایر صنایع به آن شده است و این نشاندهنده مظلومیت این صنعت که هنوز که هنوز است در سایر جوامع به آن نظر ویژه و نگاه ویژهای دارند است.

جغرافیا، اقتصاد، توسعه پایدار، صنعت، کشاورزی، گیلان