مریم احمدزاده - مدرس دانشگاه علمی وکاربردی بهزیستی و تامین اجتماعی دشتستان کارشناس ارشد کارافرینی سازمانی ایران
علی اکبر کیانی - دانشجوی دکتری روابط بین الملل دانشگاه علامه طباطبایی ایران

هدف ازاین مقاله بررسی روند تولیدات علمی ایران و تحلیل شکافی است که بین تولید وعمل وجود دارد که همین امرسبب ساز فاصله گرفتن فرایند تولید ازتوسعه علمی گشته است و کمیت گرایی را جایگزین کیفیت گرایی درمقوله پژوهش نموده است توسعه درجوامعی نظیر کشورهای درحال رشد ازتوسعه علمی اغاز میشود درعصرجهانی شدن اگرعلم توسعه پیدا کند سیاست اقتصادو مدیریت هم توسعه می یابند لازمه توسعه ی علمی تولید علم است علمی که امروز مبنای پیشرفت کشورها محسوب میشود اما همانطور که یک ساختمان مستحکم لازمه اش یک زیربنای خوب است توسعه علمی نیزنیازمند زیرساختها و یا به عبارتی پیش نیازهایی است که برخی ازآنها شامل: فرهنگ تحقیق، تامین بودجه حمایت ازنوآوری وکارآفرینی ابزارهای تحقیقاتی سازمان های حمایت کننده ی تحقیق رفاه محقق مجهز بودن به دیدگاه آینده پژوهی و.... می باشد اگردرقمسمت پیش نیازها با مشکل مواجه شویم توسعه علم بی شک درخطرخواهد بود و درنهایت توسعه فناوری صورت نخواهد پذیرفت دراین پژوهش ما مشکلات درحال حاضر توسعه ی علمی ایران را بررسی نموده مدلی ارایه داده و راهکارهایی را دراین زمینه بررسی کرده ایم

جهانی شدن دانش ، تولید علم ، توسعه علم ، کشورهای درحال توسعه ، کمیت گرایی ، کیفیت گرایی