رابطه حسابداری سرمایه فکری و مدیریت دانش مبتنی بر روشهای اندازهگیری

در چند دهه اخیر در جهان تحولاتی رخ داده و در حال تداوم و تکامل است، این دگرگونی به عنوان پیشران توسعه، محیط فعالیتها را تحت تأثیر قرار داده و سازمانها برای بقا و رشد با چالشهای جدیدی مواجه شدهاند. یکی از مهمترین این تنگناها، نارسایی در ارتباط بین معیارهای زنجیره ارزش سرمایه انسانی و مدیریت دانایی با سیستمهای حسابداری توسعهنایافته و عدم انعکاس ارزش سرمایههای فکری 2 در صورتهای مالی، بهویژه در ساختارهای دانشپایه اقتصادی 3با رویکردهای اجتماعی مبتنیبر سند چشمانداز است، در حالیکه اثر سرمایههای فکری بر مدیریت دانش در ایجاد ارزش افزوده برای شرکتها بسیار بیشتر از نقشی است که سرمایههای مالی ایفامیکنند. از سوی دیگر، این منبع نامشهود بهعنوان یکی از ارزشافزاترین منابع شرکتها و سرمایه کلیدی در رشد کارآفرینی مطرح و در حال تبدیل شدن به شاخصی در توسعهیافتگی کشورها است. بنابراین توسعه و مدیریت سرمایه فکری مبتنیبر چرخه مدیریت دانش به یک الزام در عرصه کسبوکار تبدیل شده و به تغییر پارادایم حاکم بر اقتصاد دانشپایه منجر خواهد شد. در این میان خبرگان، صاحبنظران، دانشکاران حوزه مدیریت دانش و حسابداران وظیفه خطیری برای یافتن راههای مؤثر و مرتبط بهمنظور کنترل و سنجش سرمایههای فکری بهوسیله مدلها و روشهای ارزیابی اینگونه سرمایهها بر عهده دارند. در این مقاله رابطه سرمایه فکری، مدیریت دانش و بهرهوری، دلایل و روشهای اندازهگیری سرمایه فکری، فرمولهای محاسبه کمی ارزش سرمایه فکری و مزایای مرتبط با آن در صورتهای مالی بررسی و در ادامه پیشنهاداتی جهت بهبود روندها ارائه شده است.

Keywords:

سرمایه فکری , مدیریت دانش , حسابداری , روشهای حسابداری