بررسی اثر فشار بر حلالیت و مشارکت گاز اتیلن در کوپلیمریزاسیون امولسیونی وینیل استات-اتیلن درون رآکتور تحت فشار1/5 لیتری

کوپلیمرهای وینیل استات- اتیلن با توجه به درصد اتیلن در کوپلیمر می توانند خواص متفاوتی داشته باشند اما برای مواردی که هدف از تهیه لاتکس به کار بردن آن در صنایع چسب و رنگ و روکش می باشد نیاز است که واکنش کوپلیمرشدن در یک سیستم پلیمریزاسیون امولسیونی انجام شود . از آنجا که برای تهیه کوپلیمر با خواص مطلوب از لحاظ درصد اتیلن و درصدتبدیل مونومر وینیل استات و محصول پایدار نیاز به بهینه سازی پارامترهائی چون دما، فشار و غلظت مواد اولیه می باشد بنابراین لازم است که اثر تغییرات اعمال شده در شرایط واکنش بر خواص نهائی محصول کوپلیمر بررسی شود. در این بررسی اثر تغییرات فشار بر میزان حلالیت (داده های محاسبه شده برای حلالیت گاز اتیلن به صورت شبیه سازی ) و مشارکت گاز ات یلن و اثر آن بر مقدار درصدتبدیل مونومر وینیل استات و درصد اتیلن در کوپلیمر مورد مطالعه قرار گرفت. افزایش فشار تا مقدار ٣٥ اتمسفر موجب افزایش حلالیت مونومر گازی اتیلن و افزایش مشارکت این مونومر در واکنش کوپلیمر شدن می گردد و این موضوع موجب کاهش مصرف مونومر وینیل استات ١٥- می گردد. از آنجا که درصد تبدیل مناسب (بالای ٨٠ درصد) برای مونومر وینیل استات و درصد اتیلن کافی ( ٢٠ درصد از کوپلیمر) لازم است بنابراین فشار ٣٥ اتمسفر به علت نامطلوب بودن درصد تبدیل مونومر وینیل استات مقدار مناسبی نیست و از طرفی کاهش فشار تا م قدار ١١ اتمسفر موجب کاهش حلالیت و مشارکت گاز اتیلن در سیستم پلیمریزاسیون و افزایش مشارکت مونومر وینیل استات در واکنش کوپلیمرشدن می شود. این امر باعث کاهش درصد اتیلن و افزایش درصد تبدیل مونومر وینیل استات می شود. براساس این تحقیق تنها در فشار متوسط ٢٣ اتمسفر است که کوپلیمر حاصل از درصد تبدیل مناسب و درصد اتیلن کافی برخوردار می باشد.

Keywords:

پلیمریزاسیون امولسیونی , وینیل استات- اتیلن , حلالیت , گاز اتیلن