سمیه ظاهری عبده وند

دانش به عنوان اساس و مهمترین عامل رقابت مطرح شدها ست و نواوری نیز به عنوان مهمترین عامل جهت بقای سازمان بیان شده است فرایند دانش افرینی همان تولید دانش و درنهایت تبدیل آن به محصولات و خدمات ازطریق مفهوم نواوری درسازمان است مدیریت دانش ونواوری هردو میتوانند برای سازمان خلق ارزش کرده و عملکرد سازمانی را بهبود بخشند شناخت رابطه بین مدیریت دانش و نواوری و تاثیرآن برعملکردسازمانی میتواند تضمین کننده رشد کارایی و اثربخشی بالاتر بوده و نهایتا رشد اقتصادی کشور را به دنبال داشته باشد یک سازمان با مدیریت دانش ازمنابع خود به صورت کاراتر استفاده نموده و درنتیجه نواورتر بوده و عملکرد بهتری خواهد داشت هدف ازمقاله حاضر بررسی این رابطه و چگونگی تاثیر این متغیرها بریکدیگر میباشد تابااستفاده ازاین شناخت بتوانیم عملکردبهتری داشته باشیم مقاله حاضردرابتدا استراتژی های مدیریت دانش شامل مستندسازی و استراتژی شخصی سازی دانش می باشد

دانش ، مدیریت دانش ، نوآوری ، عملکرد سازمانی