مهدی قاسمیه - استاد، دانشکده مهندسی عمران، پردیس دانشکدههای فنی دانشگاه تهران،
علی افسری - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه، دانشکده مهندسی عمران، پردیس دانشکدههای فنی دانشگاه تهران،

در سیستم جداساز لرزهای به عنوان یک سیستم کنترل غیرفعال، در هنگام وقوع زلزله کل یا بخشی از سازه برای کاهش پاسخ لرزهای آن بخش، از زمین یا قسمت های دیگر سازه جدا میشود. این فرآیند با استفاده از جداسازهایی که بر اساس مشخصات دینامیکی سازه، اهداف عملکردی مورد نظر طراح و شرایط خطرپذیری لرزهای ساختگاه، طراحی و ساخته شده اند صورت میگیرد. اغلب سیستمهای کنترل کننده غیرفعال و مستهلک کننده انرژی دارای محدودیتهایی از قبیل عمر مفید، پایداری، نگهداری، پیچیدگی نصب، احتیاج به تعویض و اعمال تغییر در هندسه سازه پس از وقوع زلزله می باشند. در سالهای اخیر استفاده از آلیاژهای حافظه دار شکلی ) SMA ( با توجه به خاصیت فرا ارتجاعی و حافظه شکلی آنها در جهت بهبود رفتار کنترل کننده های غیرفعال بخصوص جداسازهای پایه مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این پژوهش ارزیابی پارامترهای موثر در طراحی لرزهای سازه فولادی مدلسازی شده براساس SAC و مجهز به جداسازهای الاستومتری با ورقه های فولادی و هسته سربی در ترکیب با سیمهای آلیاژ حافظه دار شکلی با آرایش هندسی مشخص است. نتایج تحلیل تاریخچه زمانی نشان از عملکرد مطلوب این جداسازها به موجب افزایش ظرفیت اتلاف انرژی و محدودیت تغییرمکانها در آنهاست.

جداسازهای لرزهای، جداساز الاستومتری، آلیاژ حافظهدار شکلی SMA ، تحلیل تاریخچه زمانی، قاب