مسعود مومنی - دانشجوی دکتری محیطزیست و منابع -GIS دانشکده محیطزیست، دانشگاه پورتلند، آمریکا

به کارگیری ابزارهای بازاربنیان به منظور ایجادانگیزه های اقتصاد برای افزایش مشارکت صاحبان سرمایه طبیعی درحفظ محیط زیست شهری به عنوان راهکاری اثربخش و کارامد درمراجع تصمیم سازی کشورهای مدرن درسالهای اخیر رواج یافته است سرمایه طبیعی Natural Capital به عنوان موجودی دارایی ها و ذخایرطبیعی یک قلمروجغرافیایی شناخته میشود که خاستگاه تولید خدمات زیست محیطی درگستره زیرتاثیر خود و نیززیربنای فعالیت های اقتصادی آن حوزه است ایجادانگیزه های اقتصادی و مشوقهای پولی برای صاحبان سرمایه طبیعی ازروشهای مقرون به صرفه برای حفظ پایایی زیست بومهای شهری به شمار میرود زیربنای علمی مورداستفاده برای ایجاداین سازوکارهای اقتصادی چارچوب مفهومی خدمات زیست بوم Ecosystem Services Framework است کهدرسالهای اخیر افقهای جدیدی برای نهادینه نمودن نقش زیست بوم درزندگی بشر بازنموده و باارایه تعاریفی نوین ازکارکردهای اجزای تشکییل دهنده محیط زیست امکان تلفیق بهتر آن با مفاهیم اقتصادمحیط زیست را فراهم نموده است دراین چارچوب حضوردوبازیگر اصلی شامل عرضه کنندگان خدمات زیست محیطی Ecosystem Services Providersو خریداران خدمت زیست محیطیService Buyers درکناربازیگران دسته سوم یعنی سازمان های تسهیلگر باسازورکارهای پرداخت برای خدمات زیست بوم PES امکان ایجادبازارهای نوین دریک گستره جغرافیایی مشخص همچون یک زیست بوم شهری راایجادمینمایند

سرمایه طبیعی /خدمات زیست بوم /ابزارهای بازاربنیان /اقتصادمحیط زیست /رشد هوشمندانه