حمید حیدری مکرر - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه زابل
زهرا بزی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیای و برنامه ریزی روستایی دانشگاه زابل

قومیت اجتماع کوچکی از انسانها در درون جامعه ای بزرگتر است که به صورت واقعی یا احساسی و ادراکی، دارای اصل و نسب مشترک، خاطرات مشترک و گذشته تاریخی – فرهنگی مشترک است. همچنین دارای یک یا چندین عنصر سمبلیک نظیر خویشاوندی، مذهب، زبان، سرزمین و خصوصیات ظاهری و فیزیکی مشترک باشد که هویت گروهی آنان را از گروه های دیگر متمایز میسازد و اعضا آن به تعلقات گروهی – قومی خویش آگاهی دارند، امروزه بحث قومیت یکی از موضوعات مهم در ساختارها، مباحث و چالشهای سیاسی امنیتی می باشد. نه تنها تعریف مشخص از قومیت ارائه نشده که همه صاحبنظران با ان موافق باشند بلکه از همان ابتدای ظهور آن در دهه 1691 قرن بیستم نوعی ابهام و آشفتگی پیرامون این مفهوم مشاهده میگردد. در خصوص علل آشفتگی مورد اشاره دلایل متعددی مطرح شده است، شایان ذکر است که ایران کشوری متنوع از نظر قومی است. ویژگی های متمایز کننده اقوام از یک دیگر در ایران بیش تر به مولفه های زبانی و مذهبی متمرکز می شود. سکونت قومیت های ایرانی عمدتا در مناطق مرزی و هم جوار با کشورهای هم زبان خود، زمینه مناسبی را برای وقوع بحران های قومی و متاثر ساختن امنیت ملی کشور فراهم می آورد. هدف از این پژوهش بررسی و تاثیر قومیت را بر توسعه و عدم توسعه یافتگی است . این پژوهش از نوع توصیفی – تحلیل است و از روش کتابخانه ای و اسنادی استفاده شده است.

قومیت، توسعه، عدم توسعه یافتگی، ایران