رانیه البرزی آرام - دانشجوی دکتری تاریخ اسلام دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد
ناصر جدیدی - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد نجف آباد

ابو زید عبدالرحمن بن محمد بن حسن حضرم یمینی معروف به ابن خلدون در سال 732 هجری در تونس متولد شد پدر و مادر و نزدیکان و بیشتر اساتید وی در اثر طاعون درگذشتند. وی ناچار شد تونس را ترک کند وی در اندلس به ریاست دیوان رسائل گماشته شد و بعد از مهاجرت به مصر منصب قاضی القضاتی مذهب مالکی را در مصر بر عهده داشت اما از این منصب استعفا داد و در جامع الازهر به تدریس مشغول شد، اما وی در سال 806 یا 808 هجری وفات یافت. وی فیلسوف، مورخ و فقیه بزرگی بود . وی مخترع فلسفه تتریخ و فلسفه اجتماعی(علم الاجتماع)، همچنین وی را مبتکر اصالت جغرافیا دانسته اند. ابن خلدون نخستین مورخی است که عوامل مختلف جغرافیایی از قبیل آب و هوا و کیفیت اراضی و روحیات و اخلاقیات افراد را در تکامل تاریخ بشر مورد بررسی قرار داده است و راجع به هر یک به طور جداگانه عواملی را مورد بررسی قرار داده است و همچنین توجهی به پیوستگی جغرافیا و عوامل آن با دیگر علوم از جمله تاریخ و اقتصاد و ... داشته است.

نظریه ابن خلدون، جغرافیا، تاریخ، پیوستگی