سیده شهلا پیام قره باغ - کارشناس ارشد رشته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه ارومیه

انسان در طول حیات خود به جهت داشتن روح جستجوگر همواره به دنبال کشف مجهولات است . در این میان مرگ نیز در هالهای از ابهام قرار گرفته است. به نظر نگارنده مرگ مانند دیوار شیشه ای مات و راز آلودی است که بدون روزنه ای همگان را در خود فرو میبرد و هیچ کس را از آن گریزی نیست. مقاله حاضر نشان میدهد که مرگ اندیشی از زمانهای گذشته تاکنون بسامد بالایی در ادبیات عرفانی ما داشته است. این نکته میتواند نشاندهنده ی تجربه های صوفیان و عارفان در مقابله با مرگ باشد. در این مقاله سعی برآن شده است که با نگاهی به دو اثر التعرف مستملی بخاری و نوالعلوم ابوالحسن خرقانی، نگرش عطار به مرگ در مثنویهای خود به ویژه در الهی نامه را مورد تحلیل و بررسی قرار دهیم.

صوفیان، مرگ اندیشی، مستملی بخاری، ابوالحسن خرقانی، عطار