نازنین اعزازشهابی - دانشکده مهندسی نساجی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران
مسعود لطیفی - دانشکده مهندسی نساجی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران
محمد امانی تهران - دانشکده مهندسی نساجی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران
خسرو معدنی پور - دانشکده مهندسی نساجی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران

ناهمواری سطحی منسوجات از جمله ویژگیهای مهمی میباشد که بر روی زیردست پارچه و راحتی پوشاک تأثیر گذارده و تعیین کننده کارایی پارچه درمصارف گوناگون میباشد. در همین راستا مدلی نظری بر مبنای عوامل ساختمانی پارچه های تاری پودی، از طریق الگوریتم بهینه سازی ژنتیک برای پیشبینی ناهمواری سطحی گروههای متفاوتی از پارچههای تاریپودی، بدون نیاز به آزمایشات تجربی ارائه شده است. با استفاده از این مدل، این امکان وجود دارد که بتوان عوامل موثر بر خاصیت ناهمواری سطحی را شناسایی کرده و میزان تاثیرگذاری هر کدام از این عوامل بر خاصیت ناهمواری سطحی را تعیین نمود. جهت ارائه مدل از اطلاعات 55 گروه پارچه تاریپودی که دارای 5 نوع طرح بافت و 5 تراکم پودی مختلف بودهاند، استفاده شده است. پس از شناسایی عوامل موثر بر خاصیت ناهمواری سطحی، به منظور بهینه سازی ضرایب مدل از الگوریتم ژنتیک استفاده شده است. ضریب انطباق بالای بین خروجی نتایج مدل ناهمواری و عدد مقیاس ناهمواری بدست آمده از آزمایشات کیفی، نشان دهنده ی توانایی مناسب مدل برای تخمین ناهمواری سطحی پارچه های تاریپودی میباشد.

ناهمواری سطحی، پارچه تاری پودی ، مدلسازی ، الگوریتم ژنتیک، آزمایشات کیفی