طاها ناصری - کارشناس ارشد سازه های دریایی دانشگاه علم و صنعت ایران
ناصر شابختی - استادیاردانشگاه سیستان وبلوچستان
محمدهادی افشار - دانشیاردانشگاه علم وصنعت ایران

در این مقاله طراحی بهینه پایه جاکت سکوی ثابت دریایی با استفاده از الگوریتم ژنتیک پیوسته تعاملی با مقادیر و روش های مناسب برای پارامترها و عملگرهای آن، در برابر نیروهای محیطی دریا بدست میآید. در فرآیند بهینه سازی، وزن سکو به عنوان تابع هدف، اندازه قطر خارجی و ضخامت اعضای سازهای پایه جاکت به عنوان متغیرهای تصمیم و همچنین ضوابط طراحی معیارهای تنش، کمانش و تغییر مکان به عنوان قیدهای مسئله در نظر گرفته می شوند. نیروهای محیطی دریا، وارد بر اعضای سازهای پایه جاکت، وابسته به اندازه قطر خارجی مقطع آنها هستند. بنابراین با تغییر اندازه قطر خارجی اعضا در فرآیند بهینه سازی، میزان نیروهای محیطی وارد بر آنها و در نتیجه برآیند این نیروها وارد بر سکو تغییر می کنند. بررسی متغیرها در فرآیند بهینه سازی، نشان می دهد که ضخامت با درصد مشارکت ۹۰، متغییر تصمیم شاخص است. نیروهای محیطی، متغیرهای وابسته به قطر خارجی هستند و با در نظر گرفتن قطر خارجی به عنوان متغیر تصمیم و کاهش آن در تمام مقاطع در معرض نیروهای محیطی بجز مقاطع مهارهای مورب، که میزان تغییر آنها در مقایسه با مقاطع دیگر کمتر است، نیروهای محیطی موج، جریان و باد به ترتیب در رتبههای اول، دوم و سوم میزان مشارکت در فرآیند بهینه سازی قرار می گیرند

بهینه سازی /پایه جاکت /سکوی ثابت دریایی /الگوریتم ژنتیک /متغیرهای مسئله /درصد مشارکت /نیروهای محیطی دریا