فاطمه قنبری - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان
امنیه انجم شعاع - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان

انعطاف پذیری یکی از اساسی ترین شاخصهای معماری سنتی ایران است و امروزه نیز با توجه به نیازهای متغیر انسان می تواند به عنوان راهکاری برای جلوگیری از گسیختگی تعاملات بین جامعه مردم و محیط زیست باشد. انعطاف پذیری دارای گونه های مختلف تغییرپذیری تطبیق پذیری و تنوع پذیری در طول زمان است با توجه به گونه های انعطاف پذیری می توان مسکن منعطفی طراحی کرد که با نیازهای متفاوت انسان در بازه های زمانی متفاوت سازگار باشد و به درک نیازهای موردانتظار انسان با مشارکت استفاده کننده منجر شود، و از این طریق رضایت عمومی از مسکن و ایجاد امنیت و تعاملات اجتماعی و پایداری محلات را بالا می برد. بنابراین با توجه به تعریف پایداری اجتماعی که بالا بردن رضایتمندی از زندگی ایجاد امنیت وتعاملات اجتماعی سالم و توجه به فرهنگهای مختلف و .. از معیارهای بارز ان است. میتوان با استفاده از راهکارهای انعطاف پذیری به پایداری و پایداری اجتماعی دست پیدا کرد. این تحقیق به روش تحلیلی و توصیفی انجام شده است و سرانجام با تحلیل روشهای انعطاف پذیر در طراحی مسکن سنتی ایران به ارایه های راهکارهایی برای طراحی مسکن معاصر با توجه به انعطاف پذیری پرداخته است.

انعطاف پذیری، پایداری اجتماعی، مسکن