محمدرضا محمدشفیعی - فوق دکترای شیمی آلی محیط زیست و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد
امیرحسین محمدشفیعی - دانش آموز کالج بلربیس شهر برآیتون کشور انگلستان
فاطمه باقری - دانشجوی دکترای بیولوژی و بیوتکنولوژی خاک

پلاستیکهای معمولی، پلیمرهایی هستند که از مشتقات نفتی بدست میآیند و استفاده از آنها در جوامع توسعه یافته و در حال توسعه روز به روز در حال افزایش است و به علت قیمت پایین- تر، مقاومت به خوردگی و در دسترس بودن، جایگزین مواد سنتی همچون کاغذ، شیشه و فلزات برای کاربردهای مرتبط با بستهبندی شدهاند. امروزه استفاده از پلاستیکها نگرانیهای بسیار زیادی را به جامعهی بشری تحمیل کرده است که بزرگترین مسئله درصد بازیافت این مواد می- باشد بهطوری که این مواد تنها 3-4 درصد قابلیت بازیافت دارند. چگونگی برخورد با زبالههای پلاستیکی یکی از سوالات کلیدی در مدیریت زباله بوده و از جنبههای زیست محیطی، اقتصادی و سیاسی حائز اهمیت است. راه حلی که در حال حاضر برای حل این معضل ارائه گردیده است استفاده از پلاستیکهای زیست تخریب پذیر میباشد. این بیوپلیمرها از منابع تجدیدپذیر کشاورزی یا از میکروبها حاصل میگردند. در کنار مزایای فراوانی که این روش دارد باتوجه به اینکه هزینههای مربوط به استفاده از آنها نسبت به پلاستیکهای معمولی بیشتر میباشد، محدودیتهایی در استفاده از این ترکیبات وجود دارد و به همین دلیل این جایگزینی بهصورت کامل انجام نمیگیرد. و در آینده باید به سمت کاهش هزینههای موثر این روش پرداخته شود. در این مقاله سعی بر آن شده با بررسی مطالعاتی که در این حیطه صورت گرفته است انواع پلاستیکها، منابع تامین آنها، مزایا و معایب هر کدام و کاربردهای آنها توضیح داده شود

پلاستیک، مشتقات نفتی، پلاستیکهای زیست تخریبپذیر