برنامه ریزی برای سازماندهی بعد بصری و الگوی پیاده روی در خیابان ولیعصر تهران

خیابان یکی از مهمترین فضاهای شهری می باشد، که به واسطه اینکه اصلی ترین عنصر ادراک یک شهر محسوب می شود ، نقشی مهم و تعیین کننده را در حیات اجتماعی افراد جامعه بر عهده دارد، به نحوه ای که هم قابلیت این را دارد از فشار و استرس های روزمره افراد بکاهد و هم برعکس، مزید بر علت شود. از جمله عناصر تشکیل دهنده خیابان ها (به جز ساختمان ها)، لبه های شهری هستندکه نقشی اساسی در هویا منظر شهر دارند، که متاسفانه امروز در شهر تهران به علت در نظرنگرفتن ظرفیت و پتانسیل های بنیادین منظرین، اغلب جنبه ای صرفا کالبدی گرفته اند. این نوشتار با توجه به مفهوم منظر خیابان، به نحوه برنامه ریزی برای الگوی پیاده روی و سازماندهی نگاه عابرین در سکانس بو ه عنوان پهنه ای ویژه از خیابان حدفاصل چهارراه پارک وی تا میدان تجریش های بصری معنا دار و هویا بخشولیعصر می پردازد و آن را تحلیل و پیشنهاداتی را برای مداخله در آن ارائه می کند. این رویکرد با نگاهی نو به هویا، عملکرد، تاریخ و پایداری محیط طبیعی و مصنوع به موضوع می نگرد و از برخورد صرفا کالبدی و کلیشه ای با مقوله خیابان مخصوصا خیابان ولیعصر پرهیز می کند.

Keywords:

برنامه ریزی , بعد بصری , الگوی پیاده روی , لبه شهری , خیابان ولیعصر تهران