محمد اکبرپور - استادیار دانشکده ادبیات و علوم انسانی گروه جغرافیا دانشگاه رازی
مجتبی نوری - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه رازی

تغییر در محیط درونی و بیرونی، به ویژه در عرصه های جهانی مانند جهانی شدن، همواره جامعه ی اطلاعاتی و جوامع روستایی را با تهدیدها یا فرصتهایی روبه رو می کند. به همین دلیل تدوین برنامه های مناسب و براساس اصول توسعه ی پایدار، می تواند یکی از راهکارهای اساسی و مؤثر در این زمینه باشد. در این چارچوب ارزیابی جایگاه برنامه ریز ی روستایی در برنامه های ملی، بر اساس اصول توسعه ی پایدار و عدالت مکانی در ابعاد اقتصادی، اجتماعی ومحیطی در پهنه ی ملی، برایمدیریت و برنامه ریزی توسعه ی پایدار روستایی یک ضرورت اجتناب ناپذیر است. هدف از این تحقیق تعیین الگوی درجه توسعه یافتگی دهستان های بخش مرکزی شهرستان هشترود جهت دستیابی به توسعه همه جانبه در سکونت گاه های روستایی این شهرستان می باشد. روش تحقیق توصیفی تحلیلی با بهره گیری از تکنیک های ویکور و آنتروپی می باشد. نتایج - حاصل از تحقیق نشان داد که درجه توسعه یافتگی دهستان های مورد مطالعه تفاوت قابل ملاحظه ای از نظر معیارهای مورد نظر دارا می باشد.

سطح بندی، توسعه یافتگی، مدل ویکور، آنتروپی، بخش مرکزی شهرستان هشترود