محمد فلاح - دانشجوی کارشناسی دبیری ریاضی دانشگاه فرهنگیان پردیس دکتر شریعتی مازندران،
محمد حسن امانپور - دانشجوی کارشناسی دبیری شیمی دانشگاه فرهنگیان پردیس دکتر شریعتی مازندران

هر سازمانی برای بهبود زیر ساخت ها و تحول در نهاد های خود سعی می کند با استفاده از روش های جدید و بروز به کارایی مجموعه ی خود بیفزاید. در یک نگاه دقیق، آموزش و پرورش در کانون رشد فردی و اجتماعی قرار می گیرد. با این ویژگی محوری، هیچ نهاد دیگری به اندازه آموزش و پرورش با چالش اساسی و بنیادی روبه رو نبوده و نیست. امروزه نمی توان ضرورت، فوریت و نیز اعجاز آموزش و پرورش را برای آینده کم ارزش شمرد. قریب به یک سوم جمعیت کشور ایران را دانش آموزان ، معلمان و مدیران وکارکنان ستادی و غیر ستادی آموزش و پرورش تشکیل می دهند . قابلیت چنین جمعیتی که به عنوان نیروی انسانی فعال می تواند در جهت رشد و توسعه سیاسی ، اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی تاثیر گذار باشد بر هیچ کس پوشیده نیست . ولی تحقق این هدف در شرایط فعلی منوط به نهادینه شدن فرهنگ پژوهشی در بین جوانان و دانشجویان آینده ساز جامعه و به کارگیری دانش های پژوهش محور و فناوریهای نوین توسط آنهاست. این مقاله ضمن بررسی راهکارهای پیشین نهاد آموزش و پرورش در این زمینه ، – پیشنهاد می کند با تغییر اساسی در ساختار نظام آموزشی و به کارگیری رویکرد پژوهش محور در برنامه های درسی دانش آموزان، – مدارس و معلمان کشور می توانند نقش تعیین کننده ای در رشد تفکر پژوهشی و پژوهشگری داشته و بدین ترتیب نیروی انسانی مورد نیاز آینده کشورمان را در جهت رشد و توسعه تامین نماید.

فناوری آموزشی ، پژوهش ، آموزش و پرورش ، معلم