عبدالخالق حسنی آبدهگاه - دانشجوی کارشناسی ارتباط تصویری پردیس شهید باهنر اصفهان

امروزه دیگر نمی توان اهمیت و نقش حرفه ای معلمی را برای آینده جوامع، کم ارزش شمرد و آن را فعالیتی در ردیف سایر فعالیت ها دانست.قریب به یک سوم جمعیت کشور ایران را دانش آموزان ، معلمان و مدیران و کارکنان ستادی و غیر ستادی آموزش و پرورش تشکیل می دهند . قابلیت چنین جمعیتی که به عنوان نیروی انسانی فعال می تواند در جهت رشد و توسعه سیاسی ، اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی تاثیر گذار باشد بر هیچ کس پوشیده نیست . ولی تحقق این هدف در شرایط فعلی منوط به نقش حرفه ای معلم در بین جوانان و دانشجویان آینده ساز جامعه و به کارگیری دانش های حرفه ای معلمی و فناوریهای نوین توسط آنهاست. البته نگرش نظام مند ایجاب می کند که همه مؤلفه ها را مورد توجه قرار دهیم؛ لیکن با توجه به موضوع بحث، می توان نقش برخی عناصر از جمله معلم را برجسته تر دانست. لذا با چنین تأکیدی، آنچه فوریت دارد، تغییر نگاه نسبت به «نقش معلم» است ــ نقشی که به مراتب از نقش منتقل کننده مفاهیم و مطالب علمی به فراگیران، فراتر می رود. این مقاله ضمن بررسی راهکارهای پیشین نهاد آموزش و پرورش در این زمینه ، پیشنهاد می کند با تغییر اساسی در ساختار نظام آموزشی و به کارگیری حرفه ی معلمی در برنامه های درسی دانش آموزان کشور می توانند نقش تعیین کننده ای درپبشرفت نظام آموزشی و پژوهشگری داشته نیروی انسانی مورد نیاز آینده کشورمان را در جهت رشد و توسعه تامین نماید

شیوه معلمی، حرفه معلمان، نقش معلم، دانش آموختگان دانشگاه فرهنگیان، نظام آموزشی