عارفه علیزاده واجاری - دبیری فیزیک بنت الهدی صدر رشت
رعنا علیزاده واجاری - فیزیک هسته ای دانشگاه گیلان

اصطلاح یادگیری الکترونیکی برای اولین بار توسط کراس وضع شد و به انواع آموزش هایی اشاره دارد که از فناوری های اینترنت و اینترانت برای یادگیری استفاده می کند ( آتشک،1386، 156-135) (1) . آموزش الکترونیکی، در برگیرنده هر نوع آموزشی است که توسط ارتباطات الکترونیکی و کاربرد بر خط آخرین فناوری های ارتباطاتی و اطلاعاتی روز مانند: کلاس های الکترونیکی، CDهای آموزشی، تابلو های الکترونیکی، وب کنفرانس ها، فناوری موبایل و مانند آنها انجام می شود. رشد سریع اینترنت و فناوری های مبتنی بر وب انواع جدیدی از شیوه های آموزشی مانند: آموزش از راه دور، آموزش مبتنی بر کار، آموزش بر اساس نیاز، و آموزش در زمان نیاز را ایجاد کرده است اینترنت پدیده ای فرهنگی است که در دو دهه اخیر، رشد سریعی داشته است و راهی برای ارتباط بین المللی و دسترسی به دانش محسوب می شود. در سراسر کره زمین، اینترنت در حال تبدیل شدن به جزئی از زندگی مردم است. تحقیقات نشان می دهد، امروزه تعداد زیادی از کودکان و نوجوانان از اینترنت استفاده می کنند. در ایران حدود 7 میلیون کاربر اینترنت وجود دارد که به طورمتناوب یا غیر متناوب از آن بهره می برند (3). یک معلم به عنوان نقش اول در تعلیم و تربیت دانش آموزان، نباید در این حیطه عقب بماند. سبقت دانش آموزان از معلم خود، چه در زمینه ی درسی و چه غیر درسی جایگاه معلم را در نظام آموزش و پرورش جای سوال می برد. بنابراین شرایط اقتضا می کند که یک معلم حرفه ای نسبت به فضای مجازی و آموزش های مجازی آگاه تر از آگاه باشد و نقش و حضور خود را کم رنگ یا بی رنگ نکند.