بررسی تربیت رسمی و عمومی در جمهوری اسلامی ایران در سند تحول بنیادین

تحقق ارزشها و آرمانهای متعالی انقلاب اسلامی مستلزم تلاش همه‏جانبه در ابعاد فرهنگی، علمی، اجتماعی و سیاسی و اقتصادی است. عرصه تعلیم و تربیت از مهمترین زیرساختهای تعالی همه‏جانبه کشور و ابزار جدی برای ارتقای سرمایه انسانی شایسته کشور در عرصه‏های مختلف است سند تحول بنیادین یک سند راهبردی و نقشه راه در حوزه آموزش و پرورش استروش تحقیق در این پژوهش روش اسنادی است و با این روش به بررسی تربیت رسمی و عمومی در جمهوری اسلامی ایران پرداخته می‏شود. «تربیت» را باید عملی جامع، یک‏پارچه، تدریجی، هماهنگ، فراگیر و مادام ‏العمر و مشتمل بر تمام فرایندهای زمینه‏ساز تحول اختیاری و آگاهانه آدمی دانست که به‏مثابه امری واحد، با تکوین و تعالی تمام ابعاد فردی و اجتماعی وجود انسان، به‏منزله یک کل، سر کار دارد. بخشی از جریان تربیت که به شکل سازماندهی شده، قانونی، عادلانه، همگانی و الزامی در مدرسه با محوریت دولت اسلامی و مشارکت فعال دیگر ارکان تربیت و با تاکید بر وجوه مشترک (انسانی، اسلامی و ایرانی) می‏باشد، را تربیت رسمی و عمومی می نامیم.دولت، خانواده، رسانه و نهادهای غیردولتی از ارکان تربیت رسمی و عمومی بوده و از مبانی اساسی تربیت رسمی و عمومی در نظام جمهوری اسلامی ایران میتوان به مبانی سیاسی، حقوقی، روان شناختی و جامعه شناختی اشاره نمود

Keywords:

تربیت , عمومی , رسمی , سند تحول بنیادین