الهام درینی - دانشجوی کارشناسی ارشد اگرواکولوژی دانشگاه جیرفت
مهرانگیز جوکار - استادیار گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی دانشگاه جیرفت

با توجه به آلودگی های روز افزون اکوسیستم های کشاورزی به مواد آلاینده ی مختلف، استفاده از روشهایی برای حذف این مواد و مدیریت اکوسیستم ضروری به نظر می رسد. تا از ورود این مواد به زنجیره های غذایی جلوگیری شود، تنوع زیستی ، حاصلخیزی خاک و به تبع آن عملکرد حفظ شود.راهکارهایی همچون ایجاد نواحی بافر در حاشیه ی اکوسیستم های کشاورزی ، گیاه پالایی و استفاده از میکرو اورگانیسم های خاک برای تجزیه مواد مضر می توانند در رسیدن به اهداف فوق موثر باشند. از جمله مزایای تکنیک های یاد شده می توان سازگاربودن با محیط زیست و آسان و ارزان بودن آنها را نام برد. در استفاده از گیاهان چه در گیاه پالایی و چه در ایجاد نواحی بافر باید به تحمل آنها شرایط آلوده و قابلیتشان جهت استخراج، تثبیت و تجزیه ی مواد آلاینده توجه کرد. در واقع بهترین نتیجه زمانی حاصل می شود که ترکیبی از روش ها استفاده شود مثلا استفاده از میکرواورگانیسم های خاک در گیاه پالایی موثرتر از زمانی است که گیاه پالایی به تنهایی استفاده شود. در این پژوهش به معرفی آلاینده های اکوسیستم و راهکار های مدیریت اکوسیستم می پردازیم

اکوسیستم کشاورزی، مواد آلاینده، نواحی بافر، میکرو اورگانیسم های خاک، گیاه پالایی