احمد فرهاد طالبی - استادیار گروه ژنتیک، دانشکده بیوفناوری، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران

با افزایش روز افزون جمعیت از یک سو و ایجاد مراکز صنعتی از سوی دیگر، مساله تأمین انرژی به یکی از بزرگترین دغدغه های بشر تبدیل شده است. از این رو برای حل این مشکل، در سال های اخیر عرصه های جدیدی در بخش انرژی معرفی شده است. از آن جمله می توان به سرمایه گذاری در زمینه سوخت های زیستی از جمله بیودیزل اشاره کرد. بیودیزل سوخت زیستی است که از گیاهان روغنی، چربی حیوانات، چربی تجمع یافته در بیومس جلبک ها و روغن های بلااستفاده تهیه شده و جایگزین مناسبی برای سوخت های فسیلی می باشد. با در نظر گرفتن اصول کشاورزی پایدار تولید بیودیزل توسط گیاهان روغنی امنیت غذایی را به خطر می اندازد. جلبک ها با توجه به سازگاری به آب های شور، دارا بودن چربی و تولید بیومس فراوان، سرعت رشد مناسب حتی بدون نیاز به نهاده های اولیه سم و یا کود، می توانند منابع مناسبی برای تولید سوخت های زیستی به حساب آیند. افزایش عملکرد چربی در جلبک ضمن مقدمه سازی در جهت نیل به خودکفایی در زمینه تولید مواد سوختی، از سوی دیگر می تواند با سودآوری بیشتر، امنیت شغلی بیشتری ایجاد کند و بخش قابل توجهی از نیروهای جوان و متخصص را به خود معطوف سازد و از مهاجرت روستائیان به شهرها نیز بکاهد. همچنین پتانسیل استفاده از این منبع غذایی غنی از کربوهیدرات و چربی در خوراک دام نیاز به مطالعه و بررسی بیشتری دارد.

جلبک،سوخت زیستی، بیودیزل، چربی، کشاورزی پایدار