منوچهر ذاکری

شهرک های صنعتی یکی از ارکان مهم توسعه اقتصادی، اجتماعی و انسانی در کشورهای مختلف است که علاوه بر بالا بردن تولیدات داخلی و کاهش وابتگی به کشورهای توسعه یافته نقش مهمی نیز در اشتغال نیروی انسانی دارد. شهرک های صنعتی قلب تپنده اقتصاد هر استان، برای مجتمع نیروی کار و تولید محسوب می شوند و رشد روزافزون کمی و کیفی این شهرک ها در صورتی که با کارشناسی دقیق و علمی صورت گرفته باشد، می توان در توسعه صنعتی کشور تأثیر بسزایی داشته باشد. تا آنجایی که گفته می شود اگر بخواهیم اشتغال زایی خوب به همراه رشد پایدار در تولید و ارزش افزوده مناسب در کشور ایجاد شود، بی شک باید به شهرک های صنعتی به عنوان قطب های صنعتی توجه ویژه ای شود. در دهه اخیر توسعه شهرک های صنعتی برای کاهش نرخ بیکاری، کاهش حجم نقدینگی سیال ناشی از فعالیت های نامشروع و بهبود شاخص های اقتصادی از طریق ایجاد و توسعه بخش های مولد مورد توجه مسئولین و سیاست گذاران کشور بوده است. لذا شهرک های صنعتی علیرغم توسعه و رشد کمی در سال های اخیر و در برنامه سوم توسعه نتوانسته اند به عنوان موتور توسعه، تأثیر معنی داری بر شاخص های اقتصادی داشته باشند. لذا در این مقاله روند تکامل شهرک های صنعتی در ایران و جهان، عوامل اساسی در تعطیلی و رکود شهرک های صنعتی در ایران، راهکارهای مهم مدیریت جهت جلوگیری از رکود شهرک های صنعتی و رونق آنها با استفاده از تئوری محدودیت ها، انواع محدودیت و گلوگاه ها، و عوامل مهم محدودیت در تولید و رقابت بحث می شود.

شهرک های صنعتی، رکود، ورشکستگی، توسعه اقتصادی