نجف محمودی - دانشجوی دکترای مدیریت منابع انسانی پژوهشگاه شاخص پژوه
سیداکبر نیلی پور طباطبایی - عضو هیات علمی پژوهشگاه مهندسی شاخص پژوه دانشگاه اصفهان

با توجه به تغییرات چشمگیر در محیط های سازمانی اجتماعی و تشدید عرصه رقابت در جهان امروزی ، سازمانها بیش ازگذشته به دنبال جذب و از آن مهمتر حفظ و توسعه افراد برای انجام فرایندهای جاری و آتی خویش هستند . سازمانها بهدنبال سرمایه جدیدی تحت عنوان سرمایه انسانی هستند . به جرات می توان گفت که سرمایه انسانی عاملی است که بیش ازهر عامل دیگری بر روی رشدو بقای سازمانی تاثیرگذار است. سازمان ها همواره دستخوش تغییرات ناشی از محیط درون وبیرون از سازمان قرار می گیرند. ازنظر بیرونی ، رقابت شدید درسطح جهانی ، تغییرات سریع باورنکردنی، تقاضاهای جدید برایکیفیت و خدمات و محدودیت منابع، پاسخگویی سریع را از سازمانها می طلبند و از جنبه درونی ، منابع انسانی و کارکنان،دچار مسائل و مشکلات در محیط کار می شوند. کارکنان احساس می کنند که با آنها صادقانه برخورد نمی شود، مأیوس وسرخورده شده اند و سازمان پیوسته توقع بیشتری دارد و مداوم قواعدبازی را تغییرمی دهد. سرمایه اجتماعی به عنوان منبعیکه ممکن است افراد ، گروهها و جوامع برای رسیدن به نتایج مطلوب آن را به کار می گیرند، قلمداد می شود. بنابراین سرمایهاجتماعی، میراث روابط اجتماعی اند و کنش جمعی را تسهیل میکنند. در این نوشتار، ضمن پرداختن به مفاهیم و مؤلفه هایسرمایه اجتماعی، به نقش و تأثیر آن در توانمندسازی منابع انسانی در راستای بهبود فعالیت های سازمانی پرداخته شده است.

سازمان اجتماعی ، توانمندسازی منابع انسانی ، توسعه ی سرمایه انسانی ، میراث روابط اجتماعی، منابع انسانی ، سرمایه ی اجتماعی