هانیه بارانی - کارشناس ارشد معماری

امروزه با صنعتی شدن کشورها وبروز دردهای مختلف در روح وبدن انسان ها و روی آوردن به عمل های جراحی زیبایی به صورت چشم گیر،بحث توریسم درمانی یکی از بخش های روبه رشد صنعت گردشگری در جهان و ایران به شمار می اید با این وجود در کشورمان این دغدغه وجود دارد که آیا این بخش از توریست به شکوفایی می رسد یا فراموش می شود؟ایران از نظر جاذبه های گردشگری،طبیعی،آب و هوا و معماری باستانی جز 10 کشور برتر جهان است. ولی از بازار توریسم سهمی شاخص نبرده است این در حالی است که از توریسم درمانی به عنوان صنعت سوم جهان نامبرده می شود.این مقاله سعی بر آن دارد تا با روش تحلیل محتوا و استناد به مطالعات کتابخانه ای به نقش موثر معماری مناسب فضاها و بازتاب حس مکان و ایجاد آرامش در جهت جذب توریست و برانگیختن عزم سفرگردشگران بپردازد. در حقیقت گردشگری سلامت، نوعی از گردشگری است که به منظور حفظ، بهبود و حصول مجدد سلامت جسمی و ذهنی فرد به مدتی بیشتر از 24 ساعت و کمتر از یک سال صورت می گیرد. به این ترتیب یک توریست سلامت با مسافرت از محل دائم زندگی خود می تواند از خدمات درمانی مقصد استفاده کند تا سلامت جسمی و روحی اش را به دست بیاورد. تلفیق هنر، صنعت و معماری و خلق المان های شهری برجسته، در راستای حس خاطره و امنیت و آرامش می تواند نظرگاه های دلچسبی را برای مسافرین ایجاد کند و ان ها را برای تأمل بیشتر در آن فضا دعوت کند و حتی به عنوان شاخصه شهری در ذهن گردشگران شکل گیرد. در کل می بایست سعی بر آن باشد که افراد در تعامل شبانه روزی با محیط و فضای شهری به حس خوشایند و دلپذیری برسند که حرکات و مجموعه نظام های پیرامونشان برایشان معنادار باشد و این مهم با تغییر فضا به مکان که هدف وجودی معماری است حاصل میشود

توریسم درمانی، حس مکان، آرامش، المان