احمدرضا رستمی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر،
خسرو افضلی بهبهانی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر

از زمان معرفی معماری پایدار مدت زمان زیادی نمی گذرد و در این مدت جوامع بین المللی گزینه های متعددی را برای کامل کردن و توسعه آن پیشنهاد کرده اند. طراحان و متخصصان معماری ممکن است به اصول و قواعد معماری پایدار توجه کنند، یعنی حفظ انرژی های طبیعی ، کاهش استفاده از سوخت های فسیلی و همزیستی زیست محیطی و اقلیمی. بنابراین اندیشیدن در مورد معماری پایدار و اصول و قواعد آن ما را به معماری بومی (قدیمی) این مرز و بوم خواهد رساند، زیرا معماران این مرز و بوم در شرایط اقلیمی متفاوت توانسته اند بهترین هماهنگی را با محیط ایجاد کنند و با استفاده از محدودیت ها و امکانات خود، بهترین شرایط زندگی را برای کاربران فراهم آوردند. معماری ایرانی یکی از موفق ترین نمونه های معماری در ترکیب با طبیعت است و با چنان ظرافتی با طبیعت آمیخته شده است که گویی بخشی از بستر آن و جزئی از محیط طبیعی است. چنین اختلاطی با بستر طبیعت و توجه به قابلیت ها و محدودیت های آن باعث هماهنگی بین معماری بومی و معماری پایدار شده است و این هماهنگی آنچنان قوی است که به سختی می توان آن ها را از هم متمایز ساخت.

معماری پایدار، نور طبیعی، کارایی مصرف انرژی