طراحی باغ فرهنگ و هنر با رویکرد بازآفرینی باغ ایرانی ( نمونه موردی: طراحی باغ فرهنگ و هنر در شهر کرمان)

متأسفانه امروزه دوری از طبیعت و تخریب سوداگرانه ی آن، پیامدهای جسمانی، روانی و اجتماعی تلخی برای انسان به همراه داشته است. ازدحام جمعیت در شهرها، بسیاری از کشورها را بر آن داشته است تا به تدوین برنامه هایی برای بازنگری و احیاء طبیعت و معماری بومی خویش پردازند و راهکارهایی را برای برقراری مجدد ارتباط انسان با طبیعت ارائه دهند، که شاید تسکینی باشد برای انسان خسته از غوغای شهرنشینی. گرایش انسان به طبیعت و حضور در آن مسئله ای فطری است و در ذات الهی انسان نهفته است. بی شک باغ زیباترین شکل پاسخی است که انسان به این نیاز فطری و مقدس داده است. باغ ایرانی به عنوان یکی از الگوهای شناخته شده در تاریخ باغسازی جهان، با خلق فضایی ملکوتی و زیبا، از دیرباز زبانزد و ستودنی بوده است. اما متأسفانه امروزه با تغییرات زیادی که به تبع مدرن شدن زندگی و شهرنشینی به وجود آمده است، الگوهایی غریب و بیگانه جایگزین باغ با اصالت ایرانی شده است. فراهم آوردن آرامش جسمانی و به دنبال آن تداعی معانی و مفاهیم یک عامل روانی محسوب می شود که معماری به عنوان مهمترین عامل انتظام فضا، می تواند آن را مهیا سازد. در این نوشتار بر آنیم تا با مدد از نظام های موجود در باغ ایرانی و اصول معماری بومی و تلفیق آن دو به طراحی باغ هنر به منظور ایجاد حس مکان و خلق فضایی آرامش بخش برای انسان معاصر گرفتار آمده در محیط های پر تنش روزانه دست یابیم. لذا با تحلیل ساختار باغ ایرانی و معماری بومی فلات مرکزی ایران با استخراج الگوهایی که حاصل تجارب ارزشمند معماری بومی ایران است، البته با بیانی نو و منطبق بر خواست جامعه و به مدد تکنولوژی امروز در طراحی مجموعه ی باغ هنر به کار بندیم. در ادامه به منظور پیشبرد پژوهش، روش تحقیق توصیفی-تحلیلی به کار گرفته شده و روش جمع آوری اطلاعات ،از نوع مطالعه اسنادی می باشد که با استفاده از تحلیل محتوای کیفی به تجزیه و تحلیل اطلاعات دریافتی مبادرت می گردد.

Keywords:

باغ ایرانی , بازآفرینی , گودال باغچه , معماری سنتی , کرمان