زهره سادات صفایی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری ، دانشگاه علامه طباطبایی
حسن رضائی رمی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری ، دانشگاه علامه طباطبایی

از ضروری ترین نیازهای فرد در طول زندگی ،نیاز به سرپناه و مسکن سالم می باشدکه ابعاد مختلف زندگی همچون بعد اجتماعی ، اقتصادی و... را تحت تاثیر قرار می دهد. این نیاز مهم در ایران وسیله ای برای پس انداز نیز می باشد. با وجود مهم بودن این مقوله ، شاهد سکونت تعداد زیادی از افراد فقیر ونیز مهاجران در مسکن های غیر استاندارد،محله هایی غیر مقاوم و محروم از فضاهای مناسب هستیم که در کشورهای در حال توسعه با عناوینی همچون سکونت گاه های غیر رسمی و زاغه نشینی و آلونک نشینی که فاقد سیستم های سازه ای مناسب هستند بیان می گردند یکی از موثر ترین نهادهای موثر در رفع معضلات این سکونت گاه های غیررسمی نهادهای دولتی هستند که در ساخت واحدهای مسکونی ، احداث فضایی مناسب زندگی برای گروه های فقیر و کم در آمد و نیز تامین خدمات و تاسیسات از درجه اهمیت بالایی برخوردارند و هر گونه قصور و کوتاهی از سوی سازمان های دولتی تاثیرات جبران ناپذیری بر شهرها وارد می نماید.نمونه ی بارز ایجاد این چنین سکونت گاه هایی در شهرها،محله ی هادی آباد در شهر قزوین است که با معضلات متعددی در مقوله ی سکونت مواجه می باشد. در این مقاله سعی شده تا ضمن معرفی و شناختی اولیه ی معضلات و مشکلات این محله ،به بیان دیدگاهی از اهمیت نقش نهادهای دولتی درمدیریت مسئله مسکن در جهت بهبود آن و در نظر گرفتن سیاست های دولتی و نیز نقش دولت جهت تامین مسکن اقشار فرودست ساکن در اینگونه بافت ها با عنایت ویژه به ابعاد اجتماعی و اقتصادی و کالبدی پرداخته و راهکارهایی اجرایی برای رفع معضلات موجود در این محله نیز بیان گردد.روش تحقیق پژوهش حاضر برپایه ی اطلاعات توصیفی و تحلیل میدانی بوده و راهکارهای پیشنهادی با توجه به شناخت و تحلیل حاصله از محله ی هادی آباد می باشد.

سکونتگاه های غیر رسمی،نهادهای دولتی، مسئله مسکن ، سکونت، محله هادی آباد، قزوین