دلارام چونگوری - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تهران
غلامرضا اکرمی - استادیار معماری پردیس هنر های زیبای دانشگاه تهران
محسن رمضانی - کارشناس ارشد معماری
مرتضی اوجاقلو - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد قزوین

با روند رو به رشد توسعه شهر ها و کاهش میزان تعلق خاطر افراد به مکان زندگی خود موجب کاهش پویایی و مسولیت پذیری انسانها به محیط اطراف خود شده است.لذا شناسایی عوامل ارتقاء حی تعلق مکانی از ضرورت های پزوهشی در حوزه روانشناسی محیط میباشد.میزان تعیین میزان تاثیر پذیری بانوان و آقایان و همچنین میزان تاثیر مدت زمان اقامت در ارتقاء حس تعلق از اهداف این پژوهش می باشد. در همین راستا 344 پرسشنامه بدست امده از فرمول کوکران به عنوان حجم نمونه ، به صورت استقرایی تاثیر مدت اقامت اهالی ده ونک تهران را در ارتقاء سطح حس تعلق می سنجد. پرسشنامه ها و اطلاعات آن توسط نرم افزار تحلیلی –آماری SPSS مورد آنالیز قرار گرفته اند. نتایج این پژوهش بیانگر میزان بالاتر حس تعلق اجتماعی به خصوص در بعد هویتی آن در میان مردان این محلات ده ونک میباشد. اطلاعات خروجی از پرسشنامه ها نشانگر افزایش حس تعلق اجتماعی با افزایش مدت زمان اقامت اهالی این محلات میباشد همین امر موجب برقراری تعاملات اجنماعی مثبت بر مبنای اعتماد در ساکنان ده ونک گشته است به طوری که 68 درصد اهالی این محلات علت اصلی استمرار سکونتشان را خاطرات جمعی ذکر کرده اند و حاظر به ترک ده ونک نیستند.

شهر،؛ ،حس تعلق،مدت اقامت،جنسیت، ده ونک