بررسی نظام شکل گیری محله و ارکان تشکیل دهنده ی آن (نمونه موردی محله عودلاجان)

محله شهری را میتوان کوچکترین واحد های کالبدی و اجتماعی و حتی قومی در بدنه سنتی شهرهای ایرن به شمار آورد. بدون توجه به تعاریف لغویی و مفهومی آن، محله ها مرزبندی فیزیکی مشخص ندارند لیکن از نظر عملکردی و مشارکت در عرصه های فرهنگی و اجنماعی شهرها، محدوده آنها، حداقل برای ساکنین هر محله مشخص بوده است.در شهرهای قدیمی ایران، محله، مکانی وافعی برای زندگی، فضایی برای تعاملات اجتماعی و همچنین مکانی برای فعالیت های تولیدی و اقتصادی بوده است با تحولات شهری و دگرگونی سبک زندگی، محله ها نیز با تغییرات قابل توجهی مواجه شدند. محله ها به دنبال گسترش شهر و محلات جدید و همچنین تاثیر عوامل دیگر از جمله نفوذ بازار و سیاست های شهری، دچار تحولات اساسی شده است. در اثر فرایند جابه جایی جمعیت و استقرار گروه های مهاجر کم درآمد به جای ساکنین اصیل در محله، نحوه سکونت و رفتار افراد در فضای محله نیز تغییر کرده است. طی گذشت زمان از گذشته تا به کنون بافت محلات دستخوش تحولات در بخش های مختلف از جمله بخش کالبدی شده است تا جایی که امروزه از بافت های ارزشمند تاریخی محلات تنها بقایایی نه چندان زیاد در سطح محلات ( عودلاجان ) باقی مانده که البته در صورت عدم توجه و حمایت دولت امیدی به حفظ آنها نیز نمی باشد.هدف ازاین پژوهش، بررسی نظام شکل گیری محله و ارکان آن میباشد. در این مقاله سعی بر آن میشود تا با منطق اجرایی قیاسی (از کل به نمونه موردی) و استقرایی (نمونه به کل) مورد باز نگری قرار گیرد. (نمونه موردی عودلاجان)