بهرام منتظری - استادیار دانشکده علوم انسانی وحقوق دانشگاه آزاد اسلامی اصفهان (خوراسگان)

بدون تردید در قلمرو سرمایه های سه گانه (سرمایه فیزیکی - سرمایه انسانی - سرمایه اجتماعی) اکثر صاحب نظران معتقدند ‏سرمایه ااجتماعی که حاصل تاثیر نهاده های اجتماعی، روابط انسانی و هنجار بر روی کمیت و کیفیت تعاملات اجتماعی است ‏از اهمیت برتری برخوردار است و درجه توسعه یافتگی کشورها بخصوص در حوزه اقتصاد بستگی تام به آن دارد. و تنها سرمایه ا‏ی است که هرچه از آن برداشته شود به جای کاهش میزان سرمایه منجر به افزایش ذخیره سرمایه میگردد و مهمترین نماد آن حضور افراد در تشکل ها و NGO است‏((ماکس گلوکمن))، تثوری پرداز مشهور سرمایه اجتماعی در بنیان نظری پارادایم سرمایه اجتماعی به دو نوع روابط در شبکه ‏ارتباطات اشاره دارد اول روابط ساده تک وجهی و دوم روابط پیچبده چندوجهی که تمایز بپن انها را از طریق مولفه هایی ‏همانند : چگونگی بستگی و دسترسی به سازمان اجتماعی مشخص می شود و در قلمرو کارآیی آنها با دو مفهوم تاثیرگذار به ‏نام شبکه اعتماد و شعاع اعتماد روبرو هستیم که مرکز ثقل سرمایه اجتماعی است. ‏این مقاله در یک چشم انداز توسعه پایدار با واژه سرمایه جتماعی به بایدها و نبایدها اشاره خواهد کرد

سرمایه اجتماعی,توسعه,توسعه پایدار,جامعه مدنی