لیدا علیزاده - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه فردوسی مشهد

بخش کشاورزی به ویژه در کشورهای جهان سوم که مراحل اولیه توسعه صنعتی را تجربه می کنند به عنوان موتور محرکه توسعه سایر بخش ها و سنگ بنای توسعه صنعتی درون زا و متکی به خود به شمار می رود. این توسعه برای رسیدن به یک سیاستمطلوب به منظور رشد پایدار، باید به گونه ای باشد که افزون بر پذیرش نرخ رشد درآمد سرانه واقعی، از تخریب ذخایر سرمایه ملی یا ذخایر سرمایه طبیعی جلوگیری کند. به عبارت دیگر، توسعه پایدار کشاورزی ضامن کارایی اقتصادی، پذیرش اجتماعی، تناسب فنی و حفاظت از محیط زیست است. و در راستای یک معیشت پایدار بتواند تنش ها و شوک ها را تعدیل کند، توانمندی ها و دارایی ها راحفظ یا افزایش دهد، فرصت معیشت پایدار را برای نسل بعدی فراهم کند و برای منافع خالص سایر معیشت ها، در سطح محلی، جهانی و در بلند مدت و کوتاه مدت مؤثر باشد. هدف از این مقاله تحلیل توصیفی از معیشت روستایی بر پایه کشاورزی پایدار در جوامع روستایی و ارائه راهبردهایی در این زمینه می باشد

معیشت روستایی، کشاورزی پایدار، توسعه