مرتضی مهدی پور - دانشجوی دکتری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
مصطفی مهدی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحدنراق

جو چهارمین غله مهم بعد از گندم، ذرت و برنج می باشد و یکی از اولین گیاهانی است که توسط بشر اهلی شده است. زراعت جو در اکثر کشورهای تولید کننده آن سابقه طولانی دارد و از زمان های خیلی گذشته دانه آن در تغذیه انسان مصرف داشته است. ازت عنصری مهم و حیاتی برای گیاه به شمار میرود که با توجه به پویایی این عنصر، بین هوای خاک و موجودات زنده در گردش است و بخاطر اینکه ایران در مناطق خشک و نیمه خشک زمین قرار گرفته با فقر شدید ازت روبه رو می باشد. یکی از عوامل مهم برای بدست آوردن حداکثر عملکرد در زراعت غلات تعیین تراکم مناسب می باشد و برای اینکه بتوان در ارقام جدید به اپتیمم تراکم (یعنی تعداد بوتههای گیاه در یک هکتار که حداکثر تولید دانه به دست می آید) برسیم باید ایدهال ترین تعداد دانه جوانه زده در یک متر مربع را پیدا کرد. به منظور بررسی تأثیر مقدار بذر مصرفی و کود نیتروژن بر خصوصیات زراعی و مرفولوژیکی جو (رقم امید بخش 12_82_MB) آزمایشی در سال 94-1393 در مرکز تحقیقات بیابانی شهرستان کاشان به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کاملی تصادفی با چهار تکرار انجام پذیرفت. در این تحقیق تیمارها عبارتند از مصرف نیتروژن خالصی با سه سطح (صفر، ۷۵ و ۱۵۰) کیلوگرم در هکتار و تیمار مقدار بذر مصرفی با سه سطح (۱۵۰، ۲۲۵ و ۳۰۰) کیلوگرم در هکتار می باشد. نتایج نشان داد که عملکرد دانه مستقیماً تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفته و کاهش معنی دار عملکرد دانه نسبت به تیمارهای آزمایشی مشاهده شد. بطوریکه عملکرد دانه در تیمار صفر، ۷۵ و ۱۵۰ کیلوگرم کود مصرفی در هکتار به ترتیب ۲۶۲۰، ۴۱۲۵ و ۳۴۵۷ کیلوگرم در هکتار و در تیمار تراکم ۱۵۰، ۲۲۵ و ۳۰۰ کیلوگرم بذر مصرفی در هکتار عملکرد دانه به ترتیب ۳۲۸۴، ۴۰۷۵ و ۴۵۶۹ کیلوگرم در هکتار بدست آمد.

درصد نیتروژن دانه ، قابلیت جذب نیتروژن ، کارایی مصرف نیتروژن و کارایی زارعی نیتروژن