بررسی پتانسیل سیلخیزی در حوزه آبخیز اسکندری

به منظور مدیریت رواناب، بررسی پتانسیل سیلخیزی حوزه های آبخیز از روی مشخصه های هیدروگراف ضروری است.یکی از روش های معمول در هیدرولوژی به منظور بررسی این موضوع، روش شماره منحنی است. در این تحقیق بااستفاده از روش شماره منحنی، مشخصه های هیدروگراف بر اساس حداکثر بارش 22 ساعته در دوره بازگشت های مختلف در حوزه آبخیز اسکندری از شرشاخه های زاینده رود تعیین شد. ابتدا مقدار بارش طرح در دوره بازگشت هایمختلف با استفاده از بهترین توزیع آماری در نرم افزار SMADA مشخص گردید. سپس چهار المان شامل مدل حوزه، مدل هواشناسی، مشخصه های کنترلی و سری زمانی داده های بارش رواناب در نرم افزار - HEC-HMS 4.0 تعریف شد و مقادیر پارامترهای فیزیوگرافی در هر بخش وارد گردید و با توجه به مدل بارش رواناب رگبار - SCS ، مشخصه هایهیدروگراف با دوره بازگشت های مختلف استخراج شد. طبق نتایج، توزیع لوگ پیرسون تیپ 3 بیشترین برازش را با داده های اولیه داشت. مقادیر دبی اوج حاصل از شبیه سازی رگبار SCS نیز نشان داد که دبی اوج برای دوره بازگشت 2 سال برابر85/7 و برای دوره بازگشت 200سال برابر 437/9 مترمکعب بر ثانیه می باشد. با توجه به قرار گرفتن حوزه در اقلیم نیمه خشک، بزرگ بودن مساحت حوزه و تخریب و تبدیل کاربری به نظر می رسد پتانسیل سیلخیزی حوزه بالا باشد

Keywords:

رواناب , شماره منحنی , HEC-HMS , حوزه آبخیز اسکندری