لیلی هنرمند - دانش اموخته کارشناسی ارشد اصلاح نباتات دانشگاه محقق اردبیلی اردبیل
ناصر زارع - دانشیارگروه زراعت و اصلاح نباتات دانشگاه محقق اردبیلی اردبیل
رسول اصغری زکریا - دانشیارگروه زراعت و اصلاح نباتات دانشگاه محقق اردبیلی اردبیل

توسعه فناوری انتقال ژن به گیاهان زراعی، از راهبردهای اساسی در استفاده از این فناوری در دستیابی به ارقام پرمحصول به حساب می آید و تولید گیاهان تراریخته مستلزم بهینه سازی شرایط کشت بافت، آشنایی با روشهای مختلف تراریزش سلول های گیاهی و در نهایت دسترسی به یک سیستم گزینش کارآمد جهت انتخاب گیاهان تراریخته می باشد. لذا در این تحقیق بهینه سازی غلظت مناسب کانامایسین در محیط انتخابی و تأثیر آن بر میزان باززایی ریزنمونه نوک ساقه اسپرس بررسی شد. بدین منظور ریز نمونه های نوک ساقه در غلظتهای ۲۵، ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ میلی گرم در لیتر از آنتیبیوتیک کانامایسین در محیط کشت MS حاوی 1/0 میلی گرم در لیتر IBA و ۳ میلی گرم در لیتر BAP کشت شدند و با ریزنمونه های شاهد مقایسه شدند. نتایج نشان داد که درصد ساقه های مقاوم به کانامایسین تفاوت معنی داری را در غلظت - های مختلف کانامایسین داشتند. با افزایش غلظت کانامایسین درصد ساقههای سبز تولید شده به شدت کاهش یافته و در غلظتهای بالاتر از ۷۵ میلی گرم در لیتر تمام ساقه های باززا شده سفید شده و از بین رفتند. در گیاه اسپرس، آنتی بیوتیک کانامایسین اثر سمی بر رشد و باززایی گیاه نشان نداد و در تمام تیمارها باززایی وجود داشت

اززایی ، کانامایسین ، محیط گزینشی ، Onobrychis sativa