تانن و اثرات آن در تغذیه نشخوارکنندگان

تانن ها ترکیبات فنولی و ثانویه گیاهی هستند که به طور گسترده در گیاهان وجود دارند. تانن ها به دو گروه اصلی قابل هیدرولیز 1و متراکم 2 تقسیمبندی می شوند. غلظت تانن به وسیله ژنتیک و محیط کنترل می شود. مصرف تانن ها در نشخوارکنندگان با مزایاو معایبی همراه است. از جمله معایب میتوان به واکنش تانن با پروتئینهای خوراک و آنزیمهای گوارشی، تغییر در مورفولوژی تعدادی از باکتریهای شکمبه، کاهش تعداد باکتریهای تجزیه کننده سلولز، کاهش هضم الیاف، خروج مواد از شکمبه و مصرف خوراک اشاره کرد. و افزایش پروتئین قابل دسترس برای هضم در روده کوچک از جمله مزایای مصرف تانن میباشد. روشهایمختلفی برای کاهش اثرات منفی تانن موجود در مواد وجود دارد که میتوان به فرآوری با خاکستر چوب، زغال چوب فعال شده و ترکیبات شیمیایی، انبار کردن، خشک کردن، تخمیر و استفاده از ترکیبات متصل شونده به تانن از قبیل پلیاتیلنگلایکول 3 و پلیوینیلپیرولیدین 4 اشاره کرد. پلیاتیلنگلایکول یک پلیمر سنتتیک قابل حل در آب است که با اتصال به تانن اثر مهارکنندگی تاننها بر تخمیر شکمبه را کاهش میدهد

Keywords:

ترکیبات فنلی , انواع تانن , اثر تغذیهای , پلیاتیلنگلیکول