امیرحسین حسینی - دانشجوی کارشناسی علوم ومهندسی آب دانشگاه فردوسی مشهد
حسین بانژاد - عضوهیئت علمی گروه مهندسی آب دانشگاه فردوسی مشهد

با توجه به کمبود منابع آب شیرین و در دسترس نبودن منابع جدید باید به دنبال منابع جایگزینی برای آب کشاورزی بود. یکی از مطرح ترین این راهکارها استفاده از پساب ها با رویکرد توسعه پایدار کشاورزی می باشد. پساب ها، منابع آبی هستند که به راحتی و بدون صرف هزینه های زیاد در دسترس اجتماعات قرار دارند، همچنین یک منبع آب مطمئن حتی در زمان های خشکسالی است. با این وجود این گونه آبها حاوی میکروارگانیزم های بیماری زا، و در برخی از شرایط فلزات سنگین و یا ترکیبات آلی و معدنی مضر دیگری می باشند که کاربرد بدون برنامه ریزی آنها می تواند تبعات زیست محیطی بسیار نامطلوبی را به وجود آورد. شور شدن خاکها، تخریب ساختمان خاک، کاهش هدایت هیدرولیکی خاک و آبگریزی، مسمومیت و کاهش عملکرد محصولات زراعی، آلودگی منابع آبهای سطحی و زیرزمینی و شیوع بیماری ها نمونه های بارزی از این اثرات می باشند. بنابراین پایش و تصفیه مواد مضر از فاضلاب ها در منشاء اصلی، قبل از استفاده به منظور آبیاری امری ضروری است تا از این طریق بتوان حفاظت از محیط زیست و بهداشت عمومی را ضمانت کرد

منابع آب ، پساب ، خاک ، کشاورزی ، محیط زیست ، توسعه پایدار