سمیه جهان تیغ مند - عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور و دانشجوی دکتری ژئومورفولوژی و مدیریت محیط دانشگاه خوارزمی

ژئوتوریسم رویکردی دوجانبه یعنی حفاظتی و علمی در ارتباط با شناسایی ژئومورفوسایت ها است که با هدف توسعه پایداریعنی پایداری درتوسعه اقتصادی ـ اجتماعی جامعه بومی و نیز حفاظت از میراث زمین شناختی ترسیم شده است.این حوزه باترکیب نمودن مواریث فرهنگی تاریخی و اکولوژی پتانسیلهای بالایی را در راستای گردشگری پایدار عرضه می کند این نوشتار تلاش می کند با محوریت مطالعاتی دریکی ازدسترسترین مناطق بیابانی و کویری ایران یعنی ناحیه مرنجاب و انتخاب 8 نوع از ژئومورفوسایت منتخب توسعه گردشگری ناشی از عملکرد فرایندهای بیابانی و کویری و طبقه بندی آن توانمندی ژئومورفوسایتهای این منطقه را موردارزیابی قراردهد در این راستا با بهره گیری از روش ارزیابی کومانسکو مبتنی برارزیابی بخشهای پنج گانه علمی، فرهنگی، زیبایی ظاهری، اقتصادی و مدیریتی، پتانسیلهای این منطقه را به کمک پیمایش میدانی موردارزیابی قرارگرفته است نتایج تحقیق نشان داد، منطقه مرنجاب به دلیل جاذبه های گردشگری بیابانی و کویری خود، در حال حاضر نیازمند اقدامات ساختاری و مدیریتی و خدمات گردشگری باتاکید برتدوین قوانینی حفاظتی قراردارددرعین حال برخی ازژئومورفوسایت ها نظیر پادگانه های دریاچه ای، برخان ها ونبکاها درمقام مقایسه ازقابلیت بیشتری مبتنی بر رویکردهای نوین ژئوتوریسم برخوردارند. که خود نیازمندبرنامه ریزی های جداگانه قراردارد

ژئومورفوسایت ، میراث زمین شناختی ، حفاظت ، توسعه گردشگری ، مرنجاب