محسن مرادی - دانشجوی دکتری مدیریت بازرگانی گرایش بازاریابی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز، ایران
بهرام خیری - دانشیار مدیریت بازرگانی گرایش بازاریابی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز، ایران
مریم خواجوی - دانشجوی دکتری مدیریت بازرگانی گرایش بازاریابی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز، ایران

نسل دوم مدل سازی معادلات ساختاری معروف به رویکرد حداقل مربعات جزئی یا رویکرد مبتنی بر واریانس برای تحلیل داده های جمع آوری شده، فرایندی مشابه ولی متفاوت، با تکیه بر محدودیت های رویکرد مبتنی بر کوواریانس را ارائه نمود. این مقاله به ارائه ی تبادل و مرور افکار پژوهشگران مختلف در مدل سازی معادلات ساختاری حداقل مربعات جزئی (PLS-SEM) در تحقیقات بازار می پردازد که در سال های 2000 تا 2014 میلادی منتشر شده است. ا لبته در طول سه دهه اخیر، بحث های داغی در مورد منافع و مضرات PLS-SEM در مقابل منافع و مضرات روش مدل سازی معادلات ساختاری کوواریانس محور (CB-SEM) صورت گرفته است. این مقاله با تکیه تئوریک بر مقاله ادوارد ای ریگدون که نقطه ی عطفی در تغییر دیدگاه های رایج پیشنهاد می کند، سعی دارد تا تحولاتی را که دارای تأثیر قابل توجهی بر روی به کارگیری صحیح SEM به عنوان یک روش تجزیه و تحلیل چند متغیره در رشته بازاریابی هستند را مورد بررسی و کنکاش قراردهد.

مدل یابی معادلات ساختاری، CB-SEM, PLS-SEM، تحقیقات بازاریابی